گزارش جلسات گروه
چهارمین جلسه گروه در سال 96
با سلام
تاریخ و زمان جلسه: ساعت 10تا 11.5 روز یکشنبه 25/ 04/ 1396،
مکان جلسه: سایت دکترا، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان.
موضوعات مورد بحث: ارائه بحث فلسفی با محوریت هایدگر.
مارتین هایدِگِر (زاده ۱۸۸۹ - درگذشته ۱۹۷۶) یکی از معروفترین فیلسوفان قرن بیستم بود. او با شیوه ای نوین به تأمل درباره وجود پرداخت. فلسفه او بر دیدگاه های بسیاری از فلاسفه بعد از او اثر گذاشت. او از پیروان نازیسم عصر هیتلر و از همراهان با تصفیه نژادی بود. هایدگر در سال ۱۸۸۹ در خانواده ای کاتولیک و سنتی در یکی از روستاهای ایالت بادن- وورتمبرگ به‌نام مسکیرش در جنوب غربی آلمان و در دل کوهستان آلپ به دنیا آمد. پدر او فریدریش خادم کلیسا بود. او در محیطی کاتولیک بزرگ شد. هایدگر الاهیات را از سال ۱۹۰۹ در دانشگاه فرایبورگ آغاز کرد و بعد از آن به فلسفه روی آورد. فعالیتش همواره تحت تأثیر استادش ادموند هوسرل بود. از مهم ترین کتاب های او در فلسفه اثر هستی و زمان است. او در این کتاب به نقد تاریخ فلسفه غرب که به تعبیر هایدگر همان تاریخ متافیزیک است، پرداخته است و در پی طرح افکندن هستی شناسی تازه ای است که خود آن را هستی شناسی بنیادین می خواند؛ چرا که نزد او تاریخ متافیزیک، تاریخ غفلت از وجود و افتادن در ورطه موجود انگاری است. مقصود هایدگر از این تعبیر آن است که تاریخ کنونی فلسفه، با خلط موجودشناسی و وجودشناسی، از شناخت وجود به معنای اصیل آن بازمانده است. وی از اعضای حزب نازی و نماینده این حزب در دانشگاه فرایبورگ بود. اندیشه های هایدگر، رقم زننده مایه های فکری بسیاری از متفکران مابعد تجدد از جمله میشل فوکو، ژاک دریدا و هانس-گئورگ گادامر بوده است. هایدگر وجود را به مثابه پرتو درونی به کار می گیرد، نوری که با آن ما نسبت به مفهوم انسانی خویش، موجودیت خویش و خود وجود آگاهی می یابیم. در کتاب فلسفه چیست؟ هایدگر می خواهد توضیح دهد که برخورد با فلسفه چگونه باید باشد. او فلسفه را گفتگویی میان وجود و موجود، زمینه بی زمینه و انسان، می داند. این که انسان هست(وجود دارد)، همان آزادی اوست. او برای مکان ارزش قائل است و مکان را آن واقعیتی می داند که در انسان نسبت به خویش آگاهی ایجاد می کند. آزادی فلسفی، بدون آزادی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نمی تواند وجود داشته باشد، و از سوی دیگر این آزادی های مجسم و ملموس نیز تنها به اتکاء آزادی فلسفی می تواند وجود داشته باشد.
هایدگر ادامه دارد...
با تشکر از حضور دکتر نوروزی و سایر دوستان