گزارش جلسات گروه

سی و هشتمین جلسه مطالعاتی گروه در سال95

با سلام

تاریخ و زمان جلسه: ساعت 8 تا 10 روز سه شنبه 12/ 11/ 1395،

مکان جلسه: گروه علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان.

موضوعات مورد بحث: مبحث سعادت در اندیشه های فلسفی و بحث روش تحقیق

سعادت از منظر افلوطین، آکوئیناس، بیکن و دکارت:

افلوطین: او به روح بیش از هر چیزی بها می دهد و زیاد برای جسم اهمیتی قائل نمی شود. افلوطین ترک تعلقات مادی را برای درک عالم بالا مطرح می کند. وی به پرورش و تهذیب نفس برای پاک بودن روح و درک عقلانی عالم بالا توجه دارد و نیکبختی را در سلامت و رشد روح می داند.

آکوئیناس: او دیدگاه سعادت گرایانه و غایت گرایانه ارسطو را می پذیرد اما از آن جا که ارسطو فقط سعادت این جهانی را مطرح می کند، آکوئیناس با وارد کردن جهان آخرت و رویت خداوند در نظریه اخلاقش، نظریه ارسطو را تکمیل می کند. سعادت اساسا عبارت است از شناخت طبیعی و عشق به خداوند که در این جهان و جهان آخرت دست یافتنی است. سعادت نهایی عبارت از رویت ذات اللهی است، که عین ذات خیر است. او اخلاق ارسطویی را مورد استفاده قرار می دهد اما آن را در خور فضای مسیحی می سازد. او از سعادت فراطبیعی سخن می گوید. او رسیدن به رویت خداوند را تنها به واسطه رحمت اللهی امکان پذیر است. او از خیر کلی و غایت نهایی صحبت می کند و می گوید تنها موجودات ذی شعور می توانند به این غایت نهایی دست پیدا کنند.

بیکن: وی سعادت را در یافتن قوانین علمی و درک آنها می دانست. قوانینی که بر جهان انسانی حاکم است. همچنین تجهیز شدن در برابر چهار بت غار، بازار، نمایش و قبیله را که رهزن اندیشه اند، ضروری می دانست. بیکن راه سعادت علمی را تفسیر طبیعت می شمرد. او در روش یافتن این سعادت، از حسی و جزئی آغاز می کرد و به تدریج به اصول حاکم بر طبیعت میرسید. ویل دورانت می گوید: بیکن اشتغال به علم آموزی را به تنهایی مایه سعادت و نیل به هدف نمی دانست بلکه علمی را که توام با عمل باشدو عملی را که از راه مشاهده و تعقل ایجاد شود را صحیح می داند. بیکن تمام تلاش بشر را برای یافتن اقتدار بر طبیعت، مانند ابتدای خلقت آدمی لازم میداند. افکار بیکن رنگ و بوی سیاسی نیز داشت. وی به حاکمیت سرمایه داری و سلطنت مدرن اعتقاد داشت و سعادت بشر در این حوزه را در گرو سلطنت فرد یا افراد خاصی بر جامعه می دانست.  مدینه فاضله بیکن در کتاب آتلانتیس وی ترسیم شده است.

دکارت: دکارت سه اصل اخلاقی را توصیه میکند: 1؛ پیروی از قوانین و آداب، 2؛ استمرار بر علم و قانون و عمل به آنها، 3؛ کوشش برای غلبه بر خویشتن. دکارت حصول یقین را تنها در مسائلی ممکن میدانست که نزد وی بدیهی و روشن باشند و تنها استفاده از این یقینیات را در سعادت بشر کارساز میشمرد. دکارت هدف عمل فلسفه را تحقق زندگی شاد و سعادتمندانه ای میداند که انسان میتواند در آن از بهترین هستی که شایسته آن است لذت ببرد. وی راه تحقق آن را، شکوفایی ذهنی میداند مسأله ای که در رضایت و آرامش فکری افراد تجلی می یابد. دکارت برای خوشبختی، بین فضیلت و حکمت که متعلق به خود ماست و ثروت و قدرت که بطور حقیقی از آن ما نیست، تفاوت میگذاشت و صرفاً داشته های حقیقی دسته اول را مایه سعادت بشر میدانست. او در نوع نگاه به زندگی و شادی و همینطور شکاکیت، به رواقیون نزدیک شده است. همچنین دکارت برای فلسفه خاصیت درمانگری روحی قائل است و در نامه های خود نیز به کاربرد فلسفه که ایجاد خوشبختی از درون است اشاره می کند. او، آموختن اینکه خود ارباب انفعالات خود باشیم را نیز سبب سعادت انسان می دانست.

روش تحقیق:

نوشتن به منزله روش تحقیق، سید بیوک محمدی

نگرش های سنتی درمورد نوشتن محدود هستند مانند رابطة تحقیق و نوشتن که ما تحقیق می کنیم تا بدانیم و آگاه شویم. سپس شناختی را که پیدا کردهایم می نویسیم تا نتایج تحقیق را ثبت کـرده باشیم. در پژوهش حاضر عکس این نگرش را ارائه می دهد. مبنی بر اینکه: ما مـی نویسـیم تـا یـاد بگیریم، زیرا که نوشتن یک روند مکانیکی نیسـت، بلکـه یـک رونـد یـادگیری، بـاز تولیـد و خلاقیت است. در ضمن آن عمل نوشتن و متن نوشته شده تـأثیر زیـادی در آمـوزش نگارنـده اش ایفا می کند. پس نوشتن به منزلة روش تحقیق به شمار می رود. چنین بینشی می توانـد در آمـوزش همگان که به کار نوشتن علاقه مندند، بسیار اثرگذار باشد. هنگامی که نوشتن از این منظر دیـده
می شود، دارای کارکردهای گوناگون سودمندی است. مهمترین آنها عبارتاند از: نوشتن بهمنزلة تحقیق و ادامه تحقیق، روند کشف افـقهـای جدیـد فکری و مطالب، خودشناسی و آگاهی از اعماق ذهن خویشتن، تبدیل احساس به فکـر و عینیـت دادن به احساسات و افکار، خلاقیت و ایجـاد بسـتر جدیـد جهـت درک گـروه هـا، جامعـه و فرهنگ.

با تشکر از حضور دکتر نوروزی و سایر دوستان