مقدمه ای بر علوم شناختی...
علوم شناختی که به طور ساده به صورت «پژوهش علمی درباره ذهن و مغز» تعریف می‌شود، شاخه‌ای میان‌رشته‌ای است که از رشته‌های مختلفی مانند روان‌شناسی، فلسفه ذهن، عصب‌شناسی، زبان‌شناسی، انسان‌شناسی، علوم رایانه و هوش مصنوعی تشکیل شده است و کاربرد وسیعی در رشته های فرعی مانند پزشکی، آموزش و پرورش، جامعه شناسی، سیاست، علوم اطلاعات، ارتباطات و رسانه های گروهی و حتی علوم دفاعی و جنگ پیدا کرده است.
مؤسسات تحقیقاتی و دانشگاههای بسیاری به تحقیق در زمینه علوم شناختی اشتغال دارند و در تلاشند تا راز بزرگترین سرمایه آدمی یعنی «مغز» و «ذهن» را کشف کنند و کارکردهای آنرا به عنوان عالی ترین و پیچیده‌ترین ودیعه الهی بشناسند. سرمایه گذاری کشورهای پیشرفته در زمینه این دانش نو بسیارچشمگیر است و رقابت شدیدی در دست یابی به اسرار مغز و استفاده کاربردی از آن در میان کشورها وجود دارد.
و برای درک بیشتری از این موضوع و مسائل مرتبط با آن، به مقالات زیر که توسط استاد معرفی شده است، رجوع نمایید.
پیوندگرایی
روایت افراطی از هوش مصنوعی و وضوح ناپذیری ذهن
رهیافت های بنیادین فلسفی در هوش مصنوعی
دین و هوش مصنوعی پوپر و آگاهی
موضع ویتکنشتاین در باب علوم معرفتی
برنتانو و نظریه التفاتی بودن آگاهی
حیث التفاتی ادراک در نظر ارسطو و نتایج عملی آن
هوسرل و مسئله شناسایی
فلسفه نفس
رابطه نفس و بدن و رهیافت های موفق و ناموفق آن
ارتباط علوم شناختی با فلسفه تعلیم و تربیت:
یکی از دلایل ارتباط را می توان در آموزش و پرورش و ارتباط بین ذهن و یادگیری یافت. یافته های علوم شناختی تأثیرات عمیقی را در سالهای اخیر بر آموزش و پرورش بر جای گذاشته است. اینک کشورهای پیشرفته پروژه های سنگینی را در زمینه کاربرد علوم شناختی در آموزش و پرورش در دست اجرا دارند و با تأسیس مدارس شناختی در حال تجربه این رویکرد در آموزش و پرورش هستند. برای مثال سازمان همکاری اقتصادی و توسعه در سال 1999 پروژه ای مطالعاتی را آغاز کرد که «علوم یادگیری و تحقیقات مغز» نام گرفت. این سازمان طی نشستهایی در آمریکا، کانادا و ژاپن با همفکری جمعی از دانشمندان برجسته از سایر کشورها به بررسی این موضوع پرداخت و سرانجام در سال 2002 گزارشی را تحت عنوان « شناخت مغز: به سوی علم جدید یادگیری» منتشر ساخت.
همچنین کشورهای اروپایی در صدد برآمده اند نظام آموزشی خود را بر اساس یافته های جدید علمی بازسازی کنند و گزینه های مختلفی را به عنوان گزینه های جایگزین مطرح سازند که موجب دگرگونی بنیانی نظام آموزش و پرورش خواهد گردید. یکی از این گزینه ها تکیه بیشتر بر آموزش انفرادی به جای آموزش جمعی با استفاده از محیطهای مجازی است...