معرفی از: کمال نصرتی
دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه اصفهان
دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه اصفهان
نظریه پیچیدگی و فلسفه تعلیم و تربیت
Complexity theory and the philosophy of education
نظریة پیچیدگی راه جدیدی برای نگاه کردن به پدیده ها و نظریه ی تغییر، تکامل، انطباق و رشد برای بقااست. این نظریه از مفاهیم ساده ی الگو های توالی علت و معلولی، قابل پیش بینی بودن به صورت خطی و رویکردهای تقلیلی (کاهشی) برای درک پدیده ها جدا می شود و در عوض رویکردهای ارگانیک، غیرخطی و کلی را جایگزین آن روش ها می کند. شکل سیستم پیچیده، مهمترین و جدیدترین نوع در نظریة پیچیدگی محسوب می شود. در اینجا محدودیت های داخلی سیستم های بسته (نظیر ماشینها) با تکامل خلاقانة سیستمهای باز (نظیر مردم) با همدیگر تلفیق می شوند.
در این دیدگاه سیستم با محیط خود تکامل می یابد به گونه ای که پس از مدتی، دیگر سیستم در طبقه بندی قبلی خود نمی گنجد و عملکردها و وظایف سیستم به گونه ای تعریف می شوند که چگونگی ارتباط آنها با جهان وسیع خارج از سیستم، مشخص شود. این سیستم دارای ویژگی های بسیاری همچون انعطافپذیری، تنوع، انطباق پذیری، پیچیدگی و مرتبط بودن هستند، که سازمانها در آرزوی دستیابی به آن هستند. اما نکته اصلی در درک این سیستم های پیچیده آن است که علاوه بر فهم رفتار عناصر و عامل های که منجر به بروز رفتار هر یک از عناصر و عامل های سیستم می شود، فهم چگونگی تعامل آن عناصر و عامل ها که منجر به بروز رفتار کلی سیستم می شود، نیز ضروری است.
امروزه در مدارس، کودکان به خانواده ها، معلمان، همسالان، جامعه و گروه ها مرتبط هستند، معلمان نیز به سایر معلمان، گروه های حمایتی (مثل خدمات اجتماعی و روانشناختی)، مراجع تصمیم گیری و سیاست گزاری، مراجع تأمین بودجه و قانونگذاری و غیره مرتبط هستند. لذا کودک و در واقع مدرسه یک جزیره ی مجزا نیست؛ بلکه به صورتی بیرونی و درونی به طرق مختلف دارای ارتباط هایی است و اگر یک جزء دچار آشفتگی شود، گونه یا سیستم باید سازگاری یابد و یا احتمالاً نابود گردد؛ گرچه این پیام بیرحمانه است...
۲ نظر
۲۰ مرداد ۹۴ ، ۱۴:۰۰
