|
تنبیه کودک به منظور تربیت و تأدیب از منظر احادیث |
|
|
دو فصلنامه آموزه های تربیتی قرآن و حدیث، پاییز و زمستان 1395، صفحه 77-92 مقاله پژوهشی |
|
|
نویسندگان |
|
|
در چکیده این پژوهش این گونه عنوان می شود که، در پی آن است تا برداشتی نو از احادیث درباره‌ی تنبیه کودک، به‌منظور تربیت و تأدیب او ارائه دهد. احادیث مرتبط به دو دسته تقسیم می‌شوند: دستهای بر عدم مشروعیت تنبیه کودک دلالت دارند و دسته‌ی دیگر بر خلاف دسته‌ی اول، بر جواز و مشروعیت راهبرند. هر دو دسته از لحاظ دلالت و راه‌حل تعارض میان آنها، بررسی می‌شوند. بر مبنای آنچه از مفاهیم احادیث پیامبر (ص) و معصومین (ع) برمی‌آید، نباید به شخصیت کودک لطمه‌ای وارد شود؛ زیرا دارای عواطف لطیفی است که در بستر زمان گامبه‌گام شکل‌گرفته و به رشد می‌رسد. شکوفایی وی نیازمند محیط آموزش و پرورش سالم و مناسب است. در دوران معاصر، با توجه به پیچیدگی جوامع بشری و افزایش جرائم و بزهکاری، لازم است برای تربیت کودکان، تنبیه مناسب با وضعیت روحی و عاطفی آنان و راهکارهایی مناسب از منظر احادیث به‌دست آورد. نوشتار حاضر با هدف بررسی تنبیه کودک از منظر احادیث به شیوه توصیفی_تحلیلی انجام گرفته است. |
|
طرح مسائل دینی به دور از تنگ نظری
هنگام طرح مسائل دینی با نوجوانان، تعصب های شخصی خود را کنترل و در بحث های دو طرفه، وقار و آرامش خود را حفظ کنید. به طور قطع، در یک فضای آرام و متعادل و به دور از مقاومت و تعصب، پیام ها نافذتر و دل نشین تر است.
نکته مهمی که در آموزش مسائل دینی باید مدنظرتان باشد این است که: فرزندان شما در ابتدای مسیر، علاوه بر تاثیرپذیری از محیط مدرسه و دوستان و فامیل، از رفتار شما در مسائل دینی تاثیر میپذیرند. کیفیت و حتی نیات شما در انجام مناسک دینی و همچنین زمان و موقعیت انجام آنها توسط شما، تحت رصد دقیق فرزندان شماست.
بی صبرانه منتظر نظرات شما در این بحث برای تکمیل نکته این هفته هستیم.
اِنَّ لِلقُلُوبِ شهوَةً وَ کِراهةً وَ اِقبالاً وَ اِدباراً فَأتوُها مِن اقبالِها وَ شَهوَتِها،
فَاِنَّ القَلبَ اِذا اُکرِهَ عَمِیَ.
علی علیه السلام فرمود :
دل
ها را حالت خواستن و ناخواستن و روی آوردن و پشت کردن است. از راه
خواستهها و تمایلات، سراغ قلبها بروید،
چرا که اگر دل را به کاری مجبور
کنند، کور میشود.
غرر الحکم 6/206 . نهج البلاغه، صبحی صالح، حکممت 193
پ ن: در دنیای اجبارهای این روزهای ما که علیرغم میل و مسیر تلاشمان است، چه خوب که بدانیم امام علی(ع) از میل و رغبت گفته اند.
بسم الله الرحمن الرحیم
پس از وقفه ای در به روزرسانی وبلاگ «با فلسفه تا تربیت»، که به دلیل مشغله های تحصیلی مسؤولان وبلاگ پیش آمده بود، کار به روزرسانی وبلاگ را از سر میگیریم و منتظر مطالب ارزشمند شما نیز که میتوانید از طریق کامنتی و یا مکاتبه با آدرس ایمیل sajedeh.razavi69@gmail.com با ما دز میان بگذارید. هستیم.
نکته: به علت مشغله های استاد گرامی سایر مسائل، جلسات حضوری فعلاً برگزار نمی شود.
برنامه فعلی وبلاگ:
شنبه: نکته ها و بحثهای آزاد تربیتی
یکشنبه: معرفی مقاله
سه شنبه: یک سه شنبه یک کتاب
چهارشنبه: معرفی همایشها، سایتها و مجلات تخصصی
جمعه: قرار جمعه ها
نگاهی به روش های تربیتی ماکارنکو
نویسنده: ماکسیم گورکی و سیمون کابالاین
مترجم: اسماعیل سعادت، مجتبی ایران‌منش، مسعود کریمی
ویژگی منحصر به فرد ماکارنکو
و حقّا که ما فرزندان آدم را ( به وراثت از پدر به وسیله نعمت های مادّی و معنوی ) کرامت و شرافت بخشیدیم ، و آنها را در خشکی و دریا ( بر مرکب های مناسب هر یک ) سوار کردیم و آنها را از انواع پاکیزه ها ( چیزهایی که ملایم طبع آنهاست ) روزی کردیم ، و آنها را بر بسیاری از آفریده های خود ( از جانداران و اجنّه و اغلب فرشته ها ) برتری کامل دادیم.
(اسراء، آیه 70)
از حضرت محمد(ص) بشنویم:
دو گروه از امت من هستند که اگر صلاح یابند، امت من صلاح می یابد و
اگر فاسد شوند، امت من فاسد می شود:
علما و حکّام
شب یلداست؛ شبى که در آن انار محبت دانه مى شود و سرخى عشق و عاطفه،
نثار کاسه هاى لبریز از شوق ما؛
شبى که داغى نگاه هاى زیباى بزرگ ترها در چشمان کودکان اوج مى گیرد و بالا مى رود...
تمام لحظه هایتان سرشار از عشق یلدایی...
نبرد من
اثر: آدولف هیتلر - در دو ترجمه متفاوت:
ترجمه اول از "فرشاد"
ترجمه دوم از "انجمن نازی سنتر"
«نبرد من (به آلمانی: Mein Kampf) کتابی، که توسط آدولف هیتلر نوشته شده است،
مردم را با چیزی غیر از زبانتان (بلکه با عمل) به سوى خدا بخوانید
تا آنان تلاش و صداقت و پرهیزکاری شما را به چشم ببینند.
امام صادق (ع)
شرح و نقدی بر فلسفه اجتماعی و سیاسی هگل
اثر: جان پلامناتز- ترجمه: حسین بشیریه
«پلامناتز در شرح و نقد فلسفه اجتماعی و سیاسی هگل
از امام رضا(ع) بشنویم:
مؤمن، مؤمن واقعى نیست، مگر آن که سه خصلت در او باشد:سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است،امّا سنّت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است،امّا سنّت امامش، صبر کردن در زمان تنگدستى و پریشان حالى است.
