یک سه شنبه، یک کتاب

میشل فوکو

فراسوی ساختگرایی و هرمنیوتیک

نوشته ی: هیوبرت دریفوس ، پل رابینو

مترجم: حسین بشیریه

تعداد صفحات: ۳۵۹

 

در این کتاب، آراء فوکو درباره جایگاه هرمنوتیک، کردار گفتمانی به عنوان پدیدارشناسی، تحلیل تعبیری قدرت و انسان توسط نویسندگان کتاب هیوبرت دریفوس و پل رابینو مورد بحث قرار گرفته‌است.

یکی از جنبه های مهم اثار فوکو ، ساختار گرایی است . ساختار گرایان از سوسور گرفته تا لوی اشتراوس برای زبان نقش اساسی و محوری قائلند که می بایست در فهم جوامع انسانی و تبیین رفتار ادمیان مورد توجه قرار گیرد . از دیدگاه انان زبان نه مخلوق استعداد و فطرت خاص ادمیان بود و نه محصول فرهنگها و تعاملات بشری ، بلکه نظام مستقل و خود مختاری است که مقدم بر انسانها و مستقل از عالم طبیعت موجود است و به واقعیت های بیرونی و اندیشه  و رفتار ادمی عینیت می بخشد .

 

فوکو به پیروی از نظرات ساختگرایانی به مانند لوی اشتراوس معتقد بود که معنا را نباید صرفآ در ساخت ذهن جستجو کرد ، معنا ها باید از دل ساختارها ی اجتماعی ، تاریخی و فرهنگی بیرون اورده شوند .