عرفه

از امام صادق(ع) سؤال شد: عرفات را چرا عرفات نامیده‌اند؟ حضرت فرمود: «جبرئیل، حضرت ابراهیم را روز عرفه به این مکان(عرفات) آورد، چون ظهر فرا رسید، جبرئیل گفت: ای ابراهیم! به گناه خود اعتراف کن و مناسکت را بیاموز! چون جبرئیل گفت اعتراف کن! این سرزمین عرفات نامیده شد»(اصول کافی، ج 96، ص 259.)

عرفه، از «من عرفه نفسه، عرف ربّه»، جان می گیرد. پس ابتدا خود را بشناس. سپس از خویشتن بگذر و با اشتیاق به دیدار حق خو بگیر که دیدار لبخند شیرین یار، پاداش همین «اشتیاق و از خود گذشتن» است. و چه خوش نیایشی دارد بانوی آب و آیینه(س)، با خدای خویش: «خدایا! نگریستن به رویت و شوق دیدارت را از تو درخواست می‏کنم» (بحارالأنوار، ج ۹۴، ص ۲۲۵)