آمد نگار من که به مکتب نرفته بود...

دستی نوشت نام تو را : نون والقلم

حتی قلم به سمت مرکب نرفته بود

ناگه ستاره ای بدرخشید و ماه شد

مستی هنوز از سر یارب نرفته بود

نام تو با پیامبران نسبتی نداشت

گویی به بندگان مقرب نرفته بود

مثل من و تو بنده ای از بندگان عشق

یعنی به هیچ ملت و مذهب نرفته بود

آمد بهار من که قرار از دلم ربود

آمد نگار من که به مکتب نرفته بود

«مهدی جهاندار»