به مناسبت روز استاد

مصاحبه ای صمیمانه با آقای دکتر نوروزی

وقتی تصمیم گرفته شد، وبلاگی را به صورت گروهی، مرتبط با رشته فلسفه تعلیم و تربیت راه اندازی کنیم حدود پنجاه روز پیش بود. در همان ابتدای کار با توجه به تعطیلات عید، قصد شروع  کار را به صورت جدی نداشتیم. اما حضور جدی  آقای دکتر نوروزی در همان روزهای تعطیل و تلاش ایشان در ارسال مطالب گوناگون و راهنمایی در نحوه انجام کار، ما را هم جدی کرد و به تلاش بیشتر واداشت و در ما انگیزه مضاعفی ایجاد کرد. (با توجه به اینکه یکی از اهداف این وبلاگ فراهم کردن زمینه ای برای تعامل اساتید و دانشجویان بود، تا به اینجای کار از حضور   آقای دکتر بختیار شعبانی ورکی هم بهره مند شدیم و روز استاد را هم صمیمانه به ایشان تبریک می گوییم.)

یکی از ویژگیهای بارز  آقای دکتر نوروزی، وقت گذاری و همراهی ایشان با دانشجویان است. چه به صورت حضوری و چه غیر حضوری. جلسات هفتگی ما با استاد هم به مرز یکسالگی خود نزدیک می شود. آقای دکتر نوروزی در این مدت بدون توقع و انتظاری صادقانه در جلسات هفتگی حضور داشتند.

 روز استاد بهانه ای شد تا مصاحبه ای را  ترتیب دهیم  و بیشتر با ایشان آشنا شویم. مخاطبان محترم در صورتی که خاطره ای، سئوالی و یا صحبتی با آقای دکتر نوروزی داشتند میتوانند در قسمت نظرات مرقوم نمایند.

با سپاس از استاد بابت انجام این مصاحبه  و  پاسخگویی به همه سئوالات

از چه سالی تدریس در دانشگاه اصفهان را شروع کردید؟

از سال 1382

دوران تحصیلتون از چه اساتیدی استفاده کردید؟

در مقاطع مختلف از اساتید مختلف؛ دوره دکترا: زنده یاد دکتر کاردان، زنده یاد دکتر سلیمی­زاده، دکتر نقیب زاده، دکتر کیامنش، دکتر باقری، دکتر پرداختچی، دکتر مهرمحمدی، دکتر فردانش، دکتر سجادی، دکتر ایمانی و دوره ارشد، زنده یاد دکتر ربانی، دکتر بختیار نصرآبادی، دکتر میرشاه جعفری، دکتر لیاقتدار، دکتر نیلی، دکتر نجفی و آقای جمشیدیان

از کدوم استاد خاطره خوبی در ذهنتون مونده؟ و چرا؟

از همشون خاطره خوب مونده، البته ضمن احترام به تمامی اساتید، منش فلسفی دکتر نقیب زاده منش اخلاقی دکتر مهرمحمدی و نگاه علمی و فلسفی دکتر باقری و طنازی و خیرخواهی بی­مرز زنده یاد دکتر ربانی بیشتر بر ذهن من اثر گذاشته­اند.

منظور از منش فلسفی، همون روش فلسفیه؟

منظور من از منش فلسفی همون روش تفکر و تامل و مواجه با مسایل بود. نمیدونم چقدر روش فلسفی برای رسوندن این معنا کافی است. به نظر خودم منش بار معنایی بیشتر از روش فلسفی داره که کل زندگی را در بر می­گیرد.