یک سه شنبه یک کتاب

به مناسبت امروز:

امام حسین(ع) شهید فرهنگ پیشرو انسانیت

نویسنده: علامه محمدتقی جعفری

نشر: مؤسسه نشر آثار علامه جعفری

تعداد صفحه: 630

به عقیدۀ کارشناسان و صاحب نظران ِ واقعۀ عاشورا، این کتاب را می توان در ردیف یکی از بهترین کتبی به شمار آورد که دربارۀ حادثۀ کربلا و شخصیت امام حسین(ع) منتشر شده است . کالبد شکافی ِ تاریخ نگاری امام حسین (ع) و تمرکز در سیر انسانی ِ حرکت عظیم ِ اباعبدالله(ع) از نگاه جامعه شناسی ، تکلیف گرایی ، حقوق بشر، زیبایی شناسی ، تعهدگرایی و ... گفتمان های جدیدی را سبب شده که به قلم استاد جعفری آغاز و پس از رحلت ، در ادامه با تدوین سخنرانی های ایشان تکمیل شده است. علامه جعفری دربارۀ انگیزه نگارش این کتاب فرمودند: «آرزوی قلبی‌ام از زمان طلبگی، نوشتن کتابی درباره شخصیت امام حسین علیه السلام بود».

علامه جعفری در کتاب «امام حسین (ع) شهید فرهنگ پیشرو انسانیت» دیدگاهی نو را مطرح نموده و میان عاشورا و حقیقت از یک سو و امام حسین (ع) و انسان از سوی دیگر رابطه‌ای بنیادین برقرار می‌کند و انسان‌شناسان و اهل حکمت و دانایان بشری را به نظاره فرا می‌خواند و با تکیه بر عظمت بی‌بدیل حسین (ع) با صدایی رسا و با قلمش فریاد خوان این رمز بزرگ می‌باشد: «که برخیزید انسان را پیدا کنیم».
بخش نخستِ «امام حسین (ع) شهید فرهنگ پیشرو انسانیت» دست نوشته‌های علامه(ره) و بخش دوم، شامل سخنرانی‌های ایام محرم است که با دقتی قابل ستایش، استخراج و پیاده شده است.

مطالب کتاب در اصل، دست نوشته‌ها و متن سخنرانی‌های استاد محمدتقی جعفری درباره امام حسین علیه السلام است که مباحثی از این دست را شامل می‌شود:
امام حسین علیه السلام شهید فرهنگ پیشرو انسانیت، شهادت و ابعاد آن، اصول پنجگانه مربوط به قدرت و حق و باطل، دو رکن اساسی شخصیت‌های سازنده فرهنگ پیشرو انسانیت، معاویه کیست و کارنامه او چیست؟ اهداف و انگیزه‌های قیام حسین بن علی علیه السلام، آیا امام حسین علیه السلام می‌دانست که در این قیام شهید می‌شود؟ و قانون حسینی.

در این کتاب دیدگاه علامه جعفری به ارزش فرهنگی نهضت امام شهید پرداخته شده است و امام حسین (ع) را پیشرو فرهنگ انسانیت خوانده است. در این اثر اشاره به حکمتهای عالیه الهی است که خداوند احیای اسلام و انسانیت و ارزشهای والای آن را نتیجه بی‌رحمانه‌ترین و وقیحانه‌ترین جنایات یزید و یزیدیان به حسین و حسینیان قرار می‌دهد که این جنایات در طول تاریخ بین حق و باطل بوده است.

ولی در نهضت امام حسین (ع) زندگی به معنی‌‌ همان حیات طیبه (حیات معقول) است که آزادی و عزت و شرف و علم و عدل و صدق و صفا و کمال جویی از مختصات آن است و مرگ به آن معنی شکوفایی‌‌ همان حیات طیبه است که شخصیت آدمی به وسیله آن در حوزه جاذبیت کمال به ثمر جاودانی خود می‌رسد. این است زندگی حقیقی که از (إنا لله) شروع و به (إنا إلیه راجعون) واصل می‌گردد. یعنی زندگی پاک و حرکت در طول عمر بر اساس حیات معقول که در واقع ۳ راه اساسی را برای نجات بشریت از پوچی، و اثبات و اعلان عظمت الهی حیات معقول گوشزد می‌نماید:

راه یکم: ارائه منطقی تعلیمات ربانی انبیای عظام و اوصیای کرام و حکمای راستین و وارستگان از تاریکیهای ماده و مادیات در ابلاغ تعلیمات دینی که ‌‌نهایت تکاپو را داشته‌اند و به سوی کمال می‌شتابند.
راه دوم: جمع آوری و بررسی نتایج مثبت و سازنده پیروی از ادیان الهی و انسان‌های رشد یافته در مسیر انبیای عظام و همه وارستگان از آلودگی‌های خودخواهی و خودکامگی.
راه سوم: این راه بسیار با اهمیت عبارت است از: عشق و علاقه فراوان انسان‌های پاک دل و خردمند به برخورداری از فضیلت‌ها و کرامتهای والای روحی هر چند که به دست آوردن آن‌ها با رنج و زجر آور باشد.