یک سه شنبه یک کتاب
که به شناخت رویکرد تبارشناسی، استنباط پیش‌فرض‌ها و بیان اصول روش‌شناختی حاکم بر آن و
نیز ارائۀ الگویی برای به‌کارگیری تبارشناسی در پژوهش‌های فلسفۀ تعلیم و تربیت می پردازد.
ازجمله وظایف فلسفۀ تعلیم و تربیت، ارائۀ روش‌های مناسب پژوهش در عرصۀ تعلیم و تربیت است. این روش‌ها و رویکردهای پژوهشی می‌توانند از دیگر زمینه‌های معرفتی وارد فلسفۀ تعلیم و تربیت شوند و در مرحلۀ بعد به‌گونه‌ای متناسب با این عرصه صورت‌بندی شوند.
یکی از رویکردهای پژوهشی که در سال‌های اخیر جلب توجه کرده، تبارشناسی فوکو است. چرا که این نوع پژوهش، به‌دلیل این که قدرت را در کانون توجه قرار می‌دهد و می‌کوشد تاریخ امور را بدون ارجاع به سوژه‌ای خاص پی‌گیری کند، می‌تواند مسائل را از منظری متفاوت، بررسی و ابعاد نادیده‌ای را کشف کند.
دکتر سجادیه در پیش‌گفتار این اثر بیان می‌کند از آن‌جا که مؤلفه‌های این رویکرد، هنوز به‌دقت صورت‌بندی نشده و مراحلش مشخص نیست، کتاب «تبارشناسی و تعلیم و تربیت» می‌کوشد تا با بررسی این مؤلفه‌ها، الگوی رویکرد پژوهش تبارشناختی را در حیطۀ فلسفه تعلیم و تربیت سامان‌دهد.
استادیار دانشگاه تهران در این اثر، ابتدا با بررسی آثار فوکو و شارحان وی و تحلیل مفاهیمی که در این آثار به‌کار رفته، پیش‌فرض‌های فلسفی و مبانی این رویکرد را تبیین می‌کند. سپس با استفاده از تبارشناسی‌های صورت گرفته توسط فوکو، راهبردهای روشی این رویکرد را استنباط کرده و در گام بعد، این مبانی و راهبردها را از منظر «واقع‌گرایی سازه‌گرا» نقد کرده است تا فرصت‌ها و چالش‌های آن در عرصۀ پژوهش روشن شود. وی در نهایت، با استفاده از این راهبردهای روشی، الگوی روشی تبارشناسی را برای عرصۀ فلسفۀ تعلیم و تربیت صورت‌بندی می‌کند.
دانستنی است واقع‌گرایی سازه‌گرا، برخاسته از خاستگاه معرفت‌شناختی و انسان‌شناختی ویژه‌ای است که بر اساس برداشتی از متون اسلامی مطرح شده است.
دکتر سجادیه تأکید می‌کند نگرش‌های بدیع تبارشناسی در بحث قدرت، دانش و سوژه و آمیختگی مسائل تعلیم و تربیت با این مولفه‌ها، توجه به این روش پژوهشی را ضروری ساخته است.
همچنین درهم‌تنیدگی سیاست‌گذاری‌های نظام آموزش‌وپرورش کشور با لابی‌های غیررسمی و چانه‌زنی‌های متعدد و متنوع، بر ضرورت ورود این رویکرد پژوهشی به عرصۀ فلسفۀ تعلیم و تربیت ایران افزوده است.
گفتنی است ویراست نخست این الگو، در کتاب «رویکردها و روش‌های پژوهش در فلسفۀ تعلیم و تربیت» بیان شده و نویسنده در این نوشتار کوشیده که آن ویراست را بازبینی کند و الگویی همراه با شواهد بیشتر و نمونه‌های عینی‌تر ارائه دهد.