...تا تربیت(3)

زهرا عسگری

«وابستگی» مانع «بالندگی در تربیت» است!

« پدر و مادر در اثر محبت خود نمی گذارند که کودک به خودش واگذاشته شود. او در خانواده، خودش نیست؛ نمی گذارند که خودش باشد. کودک، هرگاه از اعمال پدر و مادر بر حسب تقلید و اقتباس همسویی می کند، او را تشویق می کنند و هر چه قدر در اعمال و رفتار خود همانند سازی مکانیکی از والدین را به نمایش بگذارد، وی را تقویت می نمایند.»

گاهی اوقات والدین به جای فرزند خود، می بینند، می شنوند، می فهمند، لذت می برند، انتخاب می کنند و حتی درس می خوانند تا آن جا که اگر فرزند آن ها درس می خواند، دیگر برای خود نمی خواند بلکه برای ارضای آرزوها و خواسته های والدین و فرار  از فشار و تنبیه آن ها می خواند.مدرسه نیز غالبا به یک محیط سلطه پذیر و رام کننده تبدیل شده است. متولیان جامعه نیز به دنبال آن هستند که افراد را همرنگ و هم نوا با خود پرورش دهند.

آزاد سازی فرد از وابستگی و برون رفت او از چارچوب ها به معنای بی بند و باری، لا ابالی گری، عصیان گری، قانون گریزی نیست، بلکه سازگاری فعال و پویا در یک چرخه چالش انگیز با این واقعیت هاست.

رهایی از وابستگی ها جدایی از دیگران و طرد قوانین و مقررات اجتماعی نیست، بلکه جلوگیری از وابسته شدن و بسته شدن در قالب های انتخاب شده است.

منبع: اثرات پنهان تربیت آسیب زا، دکتر عبدالعظیم کریمی