...تا تربیت (۲)

              

تکنیک های پذیرش احساسات                                                                                                                                                   

منیره عابدی

دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت

۱. به جای انکار احساسات، آنها را در قالب کلمات به کارببرید. مثلا وقتی کودک موقع مطالعه می گوید: «از این داستان بیزارم.» به جای این که بگویید: «اشتباه می کنی؛ وقتی کمی بیشتر بخوانی عاشقش می شوی.» جواب دهید: «این داستان مطالبی دارد که تو از آنها خوشت نمی آید.»

۲.به جای انتقاد و اندرز احساسات را با اصوات و کلماتی مثل «اوه، هوم، متوجهم و...» تصدیق کنید. مثلا وقتی کودک می گوید: «یک عالمه مشق دارم.» به جای این که بگویید: «پس بهتر است امروز کمتر تلویزیون ببینی تا به کارهایت برسی.» بگویند: «آهان.»

۳. به جای دلیل آوردن و توضیح دادن، آنچه را در واقعیت نمی توانید ارایه دهید، در خیال بگنجانید. مثلا وقتی کودک می گوید: «دلم درد می کند، نمی توانم به مدرسه بروم.» به جای این که بگویید: «اگر در خانه بمانی، مدام به آن فکر میکنی و بدتر می شوی.» جواب دهید: «حتما دلت می خواست الان ظهر بود و تو از مدرسه به خانه برگشته بودی! عالی بود؛ مگر نه؟»

۴. به جای نادیده گرفتن احساسات آنها را طوری بپذیرید که گویا از رفتار ناپسند جلوگیری کرده اید. مثلا وقتی کودک مدام روی مبل بالا و پایین می پرد به جای این که بگویید: «بس است دیگر! بهتر است بنشینی سر جایت» به او بگویید: «می دانم دوست داری بالا و پایین بپری؛ ولی قانون این است:بالا و پایین رسیدن روی مبلها ممنوع.»

منبع:به بچه ها گفتن از بچه ها شنیدن'ترجمه نفیسه معتکف